Korowód

dzek

http://www.youtube.com/watch?v=NYH2Krua5sU

Ysandra

Główna wartość tego filmiku (z którego nie dowiadujemy się, skądinad, niczego szczególnie nowego) jest ukazanie siły, jaka tkwiła w Markowej interpretacji, w tym jedynym nasyceniu głosu, nawet obciążonego już wiekiem i obniżonego. Czym są przy tym wykonania Jacka Zielińskiego czy - Michała Bajora? Pierwsze - jakby z zupełnie innej, dawnej epoki, łagodny podkład i banalne kołysanie głosu, drugie - dość napuszona próba przekazania czegoś ważnego, z której nic nie wynika. Jedynie pan Sambor Dudziński do mnie przemawia. Miałam kiedyś nawet okazję pogratulować mu występu w Zamościu (I Zamojski Festiwal, transmisja telewizyjna). Tacy ludzie jak on udowadniają, że da się nie podchodzić do utworów Marka Grechuty na klęczkach jak do "wielkiej poezji". To jest wielka muzyka. A muzyka wymaga pasji.

dzek

Dla mnie zaskoczeniem było jak bardzo realizatorzy filmu"Korowód"wzorowali się na filmie "Siódma pieczęć"Ingmara Bergmana.To ujęcie,gdy widzimy w oddali na wzniesieinu idącego Marka i człnków Anawa to właściwie kopia podobnej sceny z filmu szwedzkiego mistrza kina.Na youtube jest wykonanie "Korowodu"w wykonaniu Skaldów i jest tam bardzo ładne solo na trąbce,ale wykonania Bajora ,przez grzecznośc,nie skomentuję.Poza tym taka generalna uwaga.Być może my odbiorcy nie wiedząc o pewnych intencjach autorów jakiegos utworu,o korzeniach jego powstania coś tracimy,coś nam umyka?.A może wiedzao tego rodzaju rzeczach jest sprawą drugorzędną albo wręcz w ogóle niepotrzebną?

Ysandra

Bardzo rozbawiły mnie jeszcze uwagi Jana Kantego o napadach złego gustu Smile

. A sceny z filmu rzeczywiście ciekawe. Temat intencji... Myślę, że tak - są wążne. U mnie w przypadku np. postaci Grzegorza Ciechowskiego - pokochuję artystę i nawet to, co mniej u niego udane, staje się pewnym ważnym znakiem czy to na drodze kariery, czy na drodze jego życia osobistego, i umiejąc odczytywać te znaki, mogę czerpać z tych płyt wiele nowych wzruszeń Smile

. W przypadku Marka myślę, że jest podobnie, tzn. w pewnym sensie - raz, ze schyłkowy czas kariery (dla mnie - generalnie po '86 roku) - nie są to jednak projekty doskonałe artystycznie (nie mówiąc już o niezwykle dla mnei kontrowersyjnej płycie "Dziesięć ważnych słów"), a mimo to niezwykle oddziałuje na mnie np. "Krajobraz pełen nadziei" (czy też "Niezwykłe miejsca"), dwa - nawet pojęcie 'idei" takich płyt jak np. "Magia obłoków" czy "Pieśni..." jest zdecydowanie trudniejsze. A są tam jednak pewne swoiste znaki odwołujące się do wcześniejszej twórczości. Umyka nam - zaryzykujmy - pewien proces myślowy?

Sprawa jest jeszcze klarowniejsza w przypadku literatury (pozwólcie Państwo na osobiste wycieczki). "Rękopis znaleziony w Saragossie" podobał mi sie wyłącznie dlatego, iż miałam świadomość, że to - wybitna - powieść XIX-wieczna. Ta stylistyka jest nam dziś (mnie przynajmniej) więcej niż obca, ale spory urok tej opowieści oddziaływał przede wszystkim z założeniem, że nie znajdę tam ważkich problemów egzystencjalnych literatury XX (czy XXI?) wieku. Romantycy oddzialują (na mnie) wyłącznie dlatego, iż są kamieniem milowym w naszej literaturze (o niesamowitym talencie), choć nie jest to styl poetycki, który preferuję. Nie mówię tu o braku autentycznego zachwytu (talentem, talentem!) - ale on nie istnieje w próżni. Nawet mój ukochany Czesław Miłosz bardzo oddziałuje na mnie przez kontekst zwł. w przypadku wczesnych swoich utworów (choć to w późniejszych jest mój-mój najbardziej), jak np. w majacym ogromną wagę tomiku poetyckim "Trzy zimy", który tkwi jednak jeszcze w poetyce 20-lecia (choć zarazem zapoczątkowuje coś nowego) czy powojennych, pokatastroficznych, mniej urzekajacych wizyjnie i melodycznie utworach - przewijanie się różnych wątków (jak owego "korowodu" np.) czy też przebijanie się jakiejś osobowści oraz przecieranie talenttu - jest samo w sobie fascynującym zjawiskiem. Nie bez powodu wydaje się też całe książki w stylu: "Jak czytać malarstwo" (także np. biblijne). Przekaz artysty zawiera jednak także wiele prób porozumienia "domyślnego". Ogromne badania filologów czy muzykologów, poszukiwania biografów - nie sa chyba jednak tylko pracami akademickimi.