Korowód

daeclan

Dyskusja o płycie - Marek Grechuta & Anawa

dzek

O Marku,jego piosenkach napisano już tak wiele,choćby na tym forum,że sam nie wiem czy pisząc kolejny post nie będę gdzieś sam siebie cytował czy też powtarzał już kiedyś zasłyszane i napisane przez kogoś innego opinie.Co można napisać nowego i oryginalnego?W czym tkwi fenomen tej twórczości?I co te rozważania mają wspólnego z pierwszą plytą Marka?Otoż ja nie wyobrażam sobie Marka bez tej plyty.To ona go uczynila slawnym i to piosenki z tej własnie plyty są do dzisiaj nucone i śpiewane przez kolejne pokolenia sluchaczy.To właśnie takie piosenki jak "Będziesz moją panią","Nie dokazuj"czy "Niepewność"są ,jakby tu powiedzieć,najbardziej uniwersalnymi przebojami Marka.Mogą sobie wyobrazić,że piosenek tych słucha zarówna jakaś sędziwa nauczycielka,pamiętająca jeszcze przedwojenne czasy,jak i jej 15-letnia praprawnuczka.Mogę sobie wyobrazić rowniez ,że slucha jej jakiś zbuntowany mlody hiphopowiec jak i też będąca w średnim wieku milośniczka tzw poezji śpiewanej.Slowem piosenki te lączą gusta bardzo róznych ludzi.One są z pozoru bardzo proste,ale zarazem stały się w jakimś sensie archetypiczne.Trudno już po Marku napisac coś rownie uniwersalnego.I tu chodzi zarówno o slowa jak i muzykę.Siedziałem kiedyś w pewnej piwiarni w mieszanym towarzystwie.Graliśmy w karty.Była między nami kobieta i nagle jeden z grających ,sprowokowany jakąs sytuacją,powiedział do niej"nie dokazuj miła nie dokazuj".Wlasciwie cóż może być dla twórcy bardziej cennego niż fakt,że jego piosenki weszły w tzw obiegowy i codzienny język i trafily pod przysłowiowe strzechy?I to napewno jest siła tych piosenek i tej plyty.One po prostu weszły w naszą kulturę,w jej krwioobieg.Mało tego,te piosenki,przy całej swoje masowej popularności zachowały niezwyklą klasę.Mialy w sobie ,dzięki aranżacjom odwolującym się do muzyki klsycznej,posmak pewnej elegancji i wytwornoścoi,Gdy sie ich slucha po latach to jakoś trudno w nich znalezc ducha tamtych czasów.Są ,a takie przynajmniej sprawiaja wrazenie,jakby oderwane od ówczesnych mód i prądów.Notabene to wtedy mówiono o Grechucie jako o artyście z mlodopolską duszą.I jeszcze jedno.Oglądałem w internecie troche zdjęć Anawy i Marka z tamtego okresu i zawsze mnie fascynuje tam mieszanina tej elegancji z pewnego rodzaju nonkomformizmem.Dlogowlosi mlodzi ludzie we frakach.To jest jakby kwintesencja Anawy.A wiec szacunek do tradycji polaczony z niezamykaniem oczu na wspólczesność.Tego rodzaju sposób myślenia zresztą najbardziej widac na "Korowodzie".Z okazji wydania na kompakcie składanki "Dni,ktorych nie znamy"pojawila się na onecie taka oto recenzja
"Klasyk niebanalnej piosenki w 21 nagraniach z lat 1969-1986.Wprawdzie artystyczne apogeum Marek Grechuta miał w pierwszej polowie lat 70-tych ,lecz jego nagrania wciąż mogą uchodzić za niedościgniony wzór dla polskich wykonawców.Zbyt poetycki by zaliczyc go do popu i zbyt muzycznie wysublimowany by ograniczac jego twórczość etykietą piosenki aktorskiej.Po prostu wczesny Grechuta z zespolem Anawa jest jedyny i niepowtarzalny".

Ysandra